رفت و برگشتهای زمانی پیاپی در آغاز نقد فیلم لیلی با من است ، در عین ایجاد ریتم مناسب، واسطه های کلامی ساده و درستی برای اتصال به صحنه ی بعدی دارد؛ بویژه که تداوم صدای نمای آخر هر صحنه، هم روی نمای آغازین صحنه ی بعدی و هم پاسخ دادن به پرسش صحنه ی قبل در صحنه ی جدید، تنوع بصری و گفتاری نقد فیلم لیلی با من است را بیشتر می کند. صد البته اگر متر و معیار دقیق تری به دست بگیریم و نقد فیلم لیلی با من است را به عنوان اثر کمدی بسنجیم که قرار است با دقت و رعایت تمام و کمال، جزئیات فضا و شخصیتها را بکاود، موانع بر سر راه کم نیست. اما وقتی به پشت سر می نگریم و خیل فیلمهای در راه مانده را می بینیم، به نقد فیلم لیلی با من است و یکی – دو نمونه ی مشابه انگشت شمارش امیدوار و منتظر آینده می شویم «تا ببینیم سرانجام چه خواهد بودن».