سریال قبله عالم

Qeble Alam

حامد محمدی نیز برآمده از همان مکتب فیلم های پدرش است و فقط رفته رفته به فرمول موفقی رسید از ترکیب ارزش ها و شوخی های نزدیک به خط قرمز که حاصل آن را می شود در کمدی های موفقی چون اکسیدان و چهار انگشت دید. هرچند که سریال قبله عالم حداقل در ظاهر از فضای کارهای قبلی منوچهر و حامد محمدی فاصله دارد، در عمل نباید خیلی هم از رویکرد فیلم سازی آن ها فاصله داشته باشد. بنابراین به همان اندازه که ممکن است سریال به سمت هجو و شوخی های عامیانه با مسائل پیش پا افتاده پیش برود، باید منتظر کنایه های و ارجاعات به مسائل سیاسی و اجتماعی روز هم بود. امری که در صورت رسیدن به یک تعادل ظریف، می تواند موفقیت سریال را به همراه داشته باشد.

فیلیموشات

در حقیقت، سریال قبله عالم قرار بوده ما را به دوران ناصرالدین شاه قاجار ببرد. با نگاهی به شرایط حاکم بر آن دوران، در می یابیم که این کمدی کوچه بازاری، الفاظ نامناسب و شوخی های اصطلاحا پشت وانتی (خصوصا بین ناصر و وزیر اعظم)، نه تنها نقطه ضعف این سریال نیست؛ بلکه نقطه قوت آن است. چرا که فقط نشان از واقع گرایی در سریال دارد و به نحوی نشان دهنده شرایط آن دوران است.
به علاوه، می توان به سریال قبله عالم به عنوان یک طنز تلخ نگریست. طنز تلخی که به مشکلات مالی، بی سوادی و بی فرهنگی، تجمل گرایی افراطی، چشم و هم چشمی ، بی بند و باری و مشکلات اخلاقی، بی توجهی حکومت و شاه به مردم کشور و دیگر موارد از این دست اشاره دارد.

الهه انوری